De Koninklijke Bibliotheek: een catalogus, een museum en een playlist
Je springt even binnen bij een bookmaker en waagt een gokje op de winnaar van Wimbledon. Of op het nummer dat iedereen al na een paar uur met opluchting zal vergeten, en volgens jou toch het songfestival gaat winnen. Maar wat dacht je van een gokje op de toekomst van het boek? Overleeft het deze digitale eeuw? Umberto Eco dacht van wel, omdat je een boek, als object, eigenlijk niet kunt verbeteren. Afspraak in 2100, Umberto.
Wie hem zeker zal bijtreden is de Koninklijke Bibliotheek van België (KBR). Pop quiz! Hoeveel banden heeft de instelling op de rekken staan? Meer dan zeven miljoen. Wat is het griezeligste werk? Misschien dat boek gebonden in mensenhuid. Welk handschrift is verzekerd voor miljoenen euro? De Croniques de Hainaut, uit de bibliotheek van Filips de Goede.
De met de hand ingekleurde kaarten van Mercator, de anatomische prenten van Vesalius, een krabbel van Napoleon en een brief van Baudelaire, herbaria met gedroogde planten uit de zeventiende eeuw, het grafische werk van Bruegel en Rembrandt, het staat en ligt er allemaal.
De catalogisering van die duizenden unieke stukken is nog altijd aan de gang en de KBR schakelt daarvoor ook vrijwilligers in. OVO maakt school. Het contrast tussen het onstoffelijke van de digitale catalogus en de tastbare aanwezigheid van de boeken geeft stof tot nadenken. Iedereen met toegang tot internet zal toegang tot de werken hebben. Maar waarschijnlijk had Eco toch gelijk. Boeken hebben een geur en een gewicht en een voelbare aanwezigheid. In feite spreken ze alle zintuigen aan – hoewel de Bibliotheek knabbelen aan het perkament en likken aan de schutbladen niet aanmoedigt.
Toch even signaleren dat de KBR de mooiste en opmerkelijkste werken ook in de vitrine zet. Het KBR-museum is heropend en presenteert om de zes maanden een nieuwe selectie, zodat de fragiele pagina’s niet beschadigd raken. Er is zelfs een dimensie toegevoegd. De Nederlanden waren niet alleen befaamd om hun schilders, maar ook om hun muziek. De Franco-Vlaamse school was een begrip. Dankzij de gesofistikeerde geluidsinstallatie van het vernieuwde museum hebben de handschriften ook een soundtrack. Je kunt er nu letterlijk tussen de stemmen lopen.
Werner Neirinck, vrijwilliger OVO (Team Support & Communicatie)
Meer info & bezoek plannen via https://www.kbr.be/nl/
